Ірына Аляксандраўна Еўса

Ірына Аляксандраўна Еўса
Ірына Аляксандраўна Еўса
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	15 кастрычніка 1956 (68 гадоў)
Месца нараджэння	Харкаў, Харкаўская вобласць, УССР, СССР;
Грамадзянства	Украіна; СССР;
Альма-матар	Харкаўскі нацыянальны ўніверсітэт імя В. Н. Каразіна;
Месца працы	Харкаўскі нацыянальны ўніверсітэт імя В. Н. Каразіна;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэтка, перакладчыца, пісьменніца
Гады творчасці	з 1976
Мова твораў	руская
Грамадская дзейнасць
Член у	Нацыянальны саюз пісьменнікаў Украіны[d];
Узнагароды	Q4377171?

Ірына Аляксандраўна Еўса (укр.: Ірина Олександрівна Євса; 15 кастрычніка 1956, Харкаў) — украінская паэтка, перакладчыца (піша на рускай мове).

Біяграфія

Нарадзілася 15 кастрычніка 1956 года ў Харкаве ў сям’і ваеннага. Вучылася на філалагічным факультэце Харкаўскага ўніверсітэта. У 1981 годзе скончыла Літаратурны інстытут імя А. М. Горкага. Жыве ў Харкаве.

Працавала ў Кніжнай палаце Украіны (1981—1986), камерцыйнай фірме «Апіс» (з 1988). Была сурэдактарам літаратурнага часопіса «Бурсацкий спуск» (з 1992).

Член Саюза пісьменнікаў Украіны (з 1978), Саюза пісьменнікаў СССР (з 1979), Нацыянальнага саюза пісьменнікаў Украіны (з 1993), Сусветнага ПЭН-клуба.

Творчасць

Друкавалася ў альманаху «Стрелец», «Анталогіі рускіх паэтаў Украіны», расійскіх і ўкраінскіх літаратурных часопісах «Литературная учёба», «Радуга», «©оюз Писателей», «Византийский ангел», «Соты», «Крещатик», «Дружба», «Бурсацкий спуск», «Подъём».

Перакладала вершы Сапфо, «Залатыя вершы» Піфагора, рубаі Амара Хаяма, «Песню песень», творы ўкраінскіх, польскіх, армянскіх паэтаў. Вершы Ірыны Еўсы перакладаліся на азербайджанскую, армянскую, грузінскую, літоўскую, сербскую і ўкраінскую мовы.

Укладальнік (сумесна з Андрэем Дзмітрыевым і Станіславам Мінаковым) анталогіі сучасных рускіх паэтаў Украіны «Дзікае Поле. Вершы рускіх паэтаў Украіны канца XX стагоддзя» (2000).

Бібліяграфія

Паэтычныя зборнікі

Евса И. А. Отзвук. — Харьков, 1976.
Евса И. А. Дыхание. — Харьков, 1978.
Евса И. А. Август. — К. : Радянський письменник, 1985.
Евса И. А. Сад. — Харьков : Прапор, 1986.
Евса И. А. День седьмой. — К. : Радянський письменник, 1986.
Евса И. А. Изгнание из рая. — Харьков : Основа, 1995.
Евса И. А. Наверное, снилось… — Харьков ; Париж ; Москва ; Нью-Йорк : Третья волна, 1999.
Евса И. А. Лодка на фаянсе. — Харьков : Крок, 2000.

Узнагароды

Прэмія Міжнароднага фонда памяці Барыса Чычыбабіна (Кіеў, 2000)
Прэмія фестываля «Культурны герой XXI стагоддзя» (Кіеў, 2002).
Прэмія «Народнае прызнанне» (Харкаў, 2004).
Прэмія часопіса «Звезда» (Санкт-Пецярбург, 2008)^[1].
Руская прэмія (2015) за зборнік вершаў «Паўднёва-Усход»^[2].
Міжнародная Валошынскай прэмія за кнігу «Паўднёва-ўсход» (Кактэбель, 2016)^[3].

Зноскі

↑ Премии журнала «Звезда»
↑ Ирина Евса: «Поэт начинается с интонации»(недаступная спасылка)
↑ В Коктебеле прошел XIV литературный фестиваль имени Максимилиана Волошина

Літаратура

Касымов, Александр. Владимир Гандельсман. Цапля; Ирина Евса. Наверное, снилось…; Иосиф Гальперин. Щепоть // Знамя. — 2000. — № 9.
Иванова, Екатерина. Свет как опасность // Вопросы литературы. — 2012. — № 6.
Невзглядова, Елена. Три поэта // Звезда. — 2009. — № 1.
Гарбер, Марина. Журнальный ряд // Интерпоэзия. — 2016. — № 1.

[1] Премии журнала «Звезда»

[2] Ирина Евса: «Поэт начинается с интонации»(недаступная спасылка)

[3] В Коктебеле прошел XIV литературный фестиваль имени Максимилиана Волошина

[1]

[2]

[3]